Het is alweer heel wat maanden geleden dat Defqon.1 plaatsvond. Een DVD laat nu eenmaal altijd even op zich wachten en deze recensie is eigenlijk ook wat aan de late kant. Maar een recensie over de registratie van het meest populaire event op Partyflock hoort er wel bij natuurlijk, al is het alleen maar om archieftechnische redenen! De cd laten we verder onbesproken. Deze is gemixt door Headhunterz en er staan zeer veel eigen & Scantraxx producties op. ‘You either love that or hate that’. Wij houden er wel van: lekker melodieus is het in elk geval!

Defqon Live 2009
We kunnen de intro’s van Q-dance doorgaans herkennen aan de zware ‘bioscooptrailerstem’ uit de Verenigde Staten. Deze DVD begint echter met een Disney-achtig kinderstemmetje. Dit stemmetje vertelt de filosofie achter de mainstage en neemt je mee het verhaal van Defqon 2009 in. Een liveregistratie als je zelf niet bij het event bent geweest is altijd gevaarlijk beoordelen natuurlijk, maar eigenlijk zou het er niet toe moeten doen. Een DVD van een feestje is meestal toch wel leuk: door het meezingen, het enthousiaste meebleren en schreeuwen van het publiek kom je zelf ook in een feeststemming.

Veel gelezen commentaar op Q-dance’ andere paradepaardje Qlimax, is dat daar van die lange intro’s zijn die je als feestvierder uit je ritme halen. Als je een hekel hebt aan dat gevoel en je dat ook niet kunt waarderen als je een ‘feestverslag’ kijkt, dan moet je toch even twijfelen of je deze DVD wilt aanschaffen. Er zitten namelijk erg veel rustigere momenten in de muziek. In het begin misten we her en der een fade-in /fadeout van de muziek. Het is ‘aan’ of ‘uit’ en soms is de overgang te heftig. Zodra de livesets daadwerkelijk beginnen, zijn de overgangen wel mooi en vloeiend. Daarbij opgemerkt dat de overgangen van de verschillende artiesten erg knap is gedaan met gevoel voor muziek. Daar waar de verschillende nummers niet goed op elkaar aansluiten wordt er gebruik gemaakt van een ‘bridge’ zoals een stuk tekst over Alice en ’the rabbit hole’. Er wordt bovendien leuk ‘gespeeld’ met het geluid. Wil je de geluidseffecten goed tot zijn recht laten komen dan dien je wel te beschikken over een 5.1 surroundset waarbij je de boxen op de juiste plek zet.

Het lijkt alsof de editor ook een beetje uit zijn of haar ritme werd gehaald door de rustigere muzikale gedeelten, want de beelden worden na verloop van tijd erg eentonig. Natuurlijk is het altijd een uitdaging om een partyregistratie niet eentonig te laten zijn. Aftermovies van Q-dance kenmerken zich echter juist vaak door creatief beeldgebruik en effecten. We zien op deze DVD de eerste achtendertig minuten alleen de mainstage en er is een overvloed aan beelden van passieve mensen en overhead shots, geen lekkere, snelle switches tussen beelden die gelijklopen met de beat van de muziek. En voor de detailneukerds onder ons: op veel beelden is de schaduw van de camera te zien op het gefilmde publiek.

Op het moment dat de zon ondergaat en je verwacht dat nu de spectaculaire beelden van de avond komen met het vuurwerk en de lasers verplaatsen we naar andere area’s. Het beeld wordt nu minder statisch en er is wat meer afwisseling. Er wordt meer gebruik gemaakt van het publiek en van de mogelijkheden die een montage biedt. Effecten als het versneld afspelen van beelden, de beat precies afstemmen op de stampende feestvierders. De beelden vanuit de lucht herinneren je aan de massaliteit van het event: je kunt over de (kale) kopjes lopen. De timeline van de weergave is overigens niet waarheidsgetrouw. Tijdens het uur en achttien minuten zie je de zon meerdere malen ondergaan. Het is een keuze die Q gemaakt heeft, wij hadden waarschijnlijk gekozen voor een natuurgetrouw tijdsverloop waarbij niet de eerste achtendertig minuten alleen mainstage was geweest, maar vanaf het begin vaker geswitcht werd tussen de verschillende area’s om te eindigen met de afsluitende set op de main met de daarbij aanwezige dikke lasershow en het traditiegetrouwe vuurwerk.

De laatste twintig minuten zijn weer volledig geweid aan de mainstage, maar nu is de zon daadwerkelijk onder. Er is veel gezegd over de set van Headhunterz, maar feit is dat Willem stond te genieten achter de decks! En dat maakt deze beelden leuk! Waar de beelden van de main overdag statisch waren, zijn de beelden in het donker dat niet. Je ziet Headhunterz uit zijn dak gaan, het publiek is in een euforische stemming, omdat ze weet dat het de laatste kans om te knallen moet benutten. De beelden stralen hierdoor meer sfeer en dynamiek uit. Het vuurwerk en de lasers zijn vanuit meerdere posities gefilmd en deze afwisseling van gezichtspunten maakt het prettig om naar te kijken. Eigenlijk zou je de DVD meteen moeten fast forwarden naar de laatste minuten. Screw ‘Spoorloos’ en ‘het Familiediner’, deze afsluitende minuten van Defqon 2009 vormen emo tv pur sang! Rode traanoogjes van een mannelijke bezoeker en een geëmotioneerde Headhunterz. Ja, het was weer een mooi feestje op een prachtige zonnige dag!

Making of
Hier krijgen we een kijkje in de keuken van Headhunterz en hoe hij het maken van het anthem van Defqon.1 2009 heeft beleefd en hoe het anthem tot stand is gekomen. Ook zien we beelden van het ’testen’ van het anthem tijdens zijn optreden in de Matrixx. Endymion toont hoe de hardcore remix van ‘Scrap attack’ gemaakt is en we horen wat hun ultieme Defqon-herinnering is. Tevens zien we hoe ‘The red’ is opgebouwd. Duidelijk een moment om te beseffen hoeveel werk er eigenlijk zit in een event als Defqon. Heb jij je ooit gerealiseerd dat er een bliksemafleider op de mainstage zit? Waarom was de mainstage een draak? Welke ‘scrap’ is er allemaal gebruikt? Hoeveel autobanden zijn gebruikt voor de poten des draaks? Een vijf minuten durende aflevering van ‘How it’s made’ Q-dance stijl!

Naast de live-registratie en making of kun je nog kijken naar ‘Boys vs Girls’ waarin de jongens en meiden verschillende opdrachten krijgen uit te voeren tijdens het evenement en er zijn interviews met publiek en artiesten. De artiesteninterviews zijn gelukkig kort en humoristisch. Charly Lownoise en Mental Theo gaan terug naar toen met foto’s van vroeger: vooral de ballenknijperzwembroeken en waanzinnig foute jumpsuits werken goed op de lachspieren! ‘The awards’ moet als idee ontstaan zijn tijdens de jaarlijkse bedrijfsborrel. ‘Welke practical joke kunnen we gaan uithalen?’ Arie Koomen en Edo Brunner steken op humoristische wijze de draak met het fenomeen ‘awards’. Het is duidelijk dat beiden eigenlijk totaal niet weten wat Defqon precies is, maar dat maakt het misschien nog wel leuker dan een kenner afsturen op de artiesten!